Boże Narodzenie

Data	25.12.2015-26.12.2015

Przed nami wyjątkowy okres w roku: Święta Bożego Narodzenia i Nowy Rok.  To czas spotkań przy stole, uroczyście celebrowanych w gronie rodziny i przyjaciół.

To czas spotkań przy stole, uroczyście celebrowanych w gronie rodziny i przyjaciół. Te święta, uważane przez wielu za najpiękniejsze, są niezwykle obfite. Dlatego świąteczne wypieki są bardzo bogate w bakalie, nie brakuje marcepanu, jak choćby w tradycyjnej Christstollen. Torty i ciasta zachwycają aromatem i smakiem, często nasączone są wyjątkowymi likierami. Nie może zabraknąć tradycyjnych ciast, które nieodmiennie kojarzą się z tym czasem: piernika, makowca, sernika czy jabłecznika. Magia Świąt obecna jest nawet w tych wypiekach. Miód zawarty w piernikach od najdawniejszych czasów uchodził za substancję magiczną, chroniącą przed złem, zapewniającą radość i dostatek. Spożywany w dniu Wigilii miał zapewnić przychylność sił nadprzyrodzonych, pomyślność i długie życie. Również owocom – jabłkom, gruszkom, śliwkom – przypisywane rozmaite cechy i magiczne moce. Jabłka miały zapewniać miłość, zdrowie i pokój, gruszki gwarantować długowieczność, a suszone śliwki odpędzać złe moce. Z kolei obecność maku na wigilijnym stole oznaczała nadzieję na spokojny sen i odrodzenie; kojarzono go z ciszą, czystością i pociechą. Przynajmniej jedna potrawa musiała zawierać mak, by w przyszłym roku zapewnić sobie pomyślność, bogactwo, a także potomków.

Do dziś w Święta wierni jesteśmy zwyczajom i starodawnym wierzeniom. Mało kto wie, że sianko na wigilijnym stole (kojarzone z sianem w betlejemskiej szopce), ma korzenie pogańskie. Poganie właśnie pod postacią siana składali ofiarę słowiańskiemu bogu Ziemiennikowi, który patronował stepom, nieużytkom rolnym, wyspom, spustoszałej. Siano służyło także wróżbom noworocznym. Trzymając w dłoni garstkę siana, wyciągano jedno źdźbło. Zielone przepowiadało zdrowie, źdźbło z kłosami dostatek, a suche zwiastowało złe samopoczucie. Ze świętami wiąże się także jemioła. Już w starożytności, zwłaszcza w kulturze celtyckiej uważana była za dar bogów i przypisywano jej właściwości magiczne. Jako roślina wiecznie zielona, była uważana za symbol życia i płodności. Powieszona nad drzwiami miała zapewniać pokój, miłość i szczęście całemu domowi. Ważnym elementem bożonarodzeniowej tradycji jest drzewko iglaste – choinka, w wielu kulturach uważane za źródło wszelkiego życia i odradzania się. Jest ono symbolem trwania i płodności, nadziei i długowieczności. Pierwsza wzmianka o choince jako symbolu bożonarodzeniowym znaleźć można w życiorysie św. Bonifacego, który w VII wieku – nawracając ludy germańskie – kazał ściąć olbrzymi dąb, któremu oddawano cześć. Upadający dąb zniszczył wszystkie drzewa oprócz małej sosenki. Uznano to za znak niebios, a młode zielone drzewko za symbol Chrystusa i chrześcijaństwa.

Wszystkim życzymy więc Wspaniałych Świąt przy świątecznym stole!