Dzień Sernika

Data	30.07.2024

Historia sernika sięga starożytności. Proporcje oraz przepis na sernik dokonał podał już 200 lat p.n.e. rzymianin Katon Starszy. Później w wyniku odmiennych gustów w każdym kraju powstała inna receptura na to ciasto.

Sernik wiedeński, który przywędrował do Polski za sprawą Jana III Sobieskiego, sporządza się z pulchnej i delikatnej masy serowej z dużą zawartością żółtek i piany białkowej. Od innych serników odróżnia go brak spodu i duża ilość najlepszej jakości rodzynek (królewskich lub sułtańskich). Często oblany jest polewą czekoladową lub kakaową.  Polska odmiana to sernik krakowski, pieczony na cieście kruchym lub krucho-drożdżowym. Naszym „wynalazkiem” jest obficie lukrowana, charakterystyczna „kratka” ułożona na wierzchu z wałeczków ciasta. Jest też kaszubski sernik z ziemniakami, wpisany na Listę Produktów Tradycyjnych.

Do listy sernikowej możemy dołączyć: seromakowiec (sernik przekładany makową masą), ciasto drożdżowe z serem i kruszonką, serowy strudel, sernik na zimno. W latach 80.  XX. wieku popularnością cieszył się dwukolorowy sernik Isaura, nazwany tak na cześć głównej bohaterki brazylijskiego serialu. Sernik nowojorski pieczony jest na bazie kremowego twarożku, znanego jako „serek Philadelphia”. Jest on lżejszy, bardziej kremowy i delikatniejszy niż serniki kontynentalne z białego sera. Często przy jego pieczeniu stosuje się metodę tzw. kąpieli wodnej, która pozwala zachować wysoką wilgotność w piekarniku i zapobiega pękaniu.

Śląskim „sernikowym” wkładem jest tradycyjny kołocz z nadzieniem serowym. O jego jakości świadczy lekko wilgotny ser przyprawiony kruchą posypką oraz właściwa grubość ciasta. Tak skomponowany kołocz musi być posypany cienką warstwą cukru pudru i maślaną, kruchą posypką. Na upalne, letnie popołudnia proponujemy sernik na zimno, z najróżniejszymi dodatkami.